Flamenco technika tańca- manton, wachlarz (style: tientos i guajira) /open

Taniec flamenco to folklor cyganów andaluzyjskich, którzy przybyli na Półwysep Iberyjski ok. XVI w. Ponieważ tereny te przez stulecia zamieszkiwały różne narody, zarówno w śpiewie jak i w tańcu odnaleźć można wyraźne wpływy innych kultur  np. mauretańskiej i żydowskiej.

Flamenco tworzą nierozerwalnie związane ze sobą śpiew, taniec i muzyka (cante, baile, toque). Jako pierwszy ukształtował się śpiew oparty na rytmie. Nieco później pojawił się taniec, stanowiący początkowo formę ilustracji do pieśni.

Taniec flamenco jest najczęściej solowy - to indywidualna forma wypowiedzi, zawierająca zawsze pewien element improwizacji.

Flamenco to nie tylko muzyka i taniec – to sztuka i styl życia. Tętniące energią Andaluzji. Opowiada o sprawach bardzo naturalnych i bliskich człowiekowi – tych trudnych i przyjemnych. Radość, miłość, tęsknota, śmierć, ból …  A na całym świecie ludzie tak samo pragną i tak samo cieszą się i płaczą – stąd fenomen flamenco na całym świecie.

GUAJIRAS (technika tańca z wachlarzem)

Wywodzi się z folkloru kubańskiego oraz należy do grupy pieśni "de ida y vuelta" (tam i z powrotem). Taniec ten pojawił się we flamenco w pierwszej połowie XX w. Charakteryzuje się delikatnością i subtelnością bardziej charakterystyczną  dla eleganckich salonów sfer wyższych niż życia andaluzyjskiej wioski. Często jest wykonywany z wachlarzem.

TIENOS (technika tańca z mantonem)

styl wywodzący się z grupy tangos, w rytmie na 4. Jedna z najstarszych form pieśni flamenco. Słowa tej pieśni są często sentymentalne, patetyczne. Taniec tientos ma wyraz majestatyczny, oszczędny, przepełniony dramatem.

Strój: Wymagane jest obuwie na obcasie i na twardej podeszwie. Mile widziana spódnica. O szczegółach pani instruktor poinformuje na pierwszych zajęciach.